Dulu Darjah 1, cikgu pertama aku, Cikgu Daud, bertubuh kecil, kurus dan tinggi. Suara nyaring kuat. Semua murid takut. Garang. Rotan halus sentiasa di tangan. Cikgu Daud orang Padang Lebar.
Awal tahun persekolahan, 54 tahun yang silam, ayah pada hari pertama persekolahan telah menjelaskan semua bayaran termasuk bayaran buku-buku latihan. Minggu kedua, baru Cikgu Daud membahagikan buku-buku tulis kepada murid-murid. Bilangan murid Darjah 1 cuma 28 orang.
“Hari ini cikgu nak bahagikan buku-buku tulisan,” kata Cikgu Daud, apabila masuk ke kelas pagi itu.
“Baik cikgu!,” murid menjawab serentak gembira.
“Saya cikgu,” jawabku.
Cikgu Daud membaca senarai nama satu persatu.
“Mari sini,” ajak Cikgu Daud mengikut dia dari kelas ke kelas.
“Saya cikgu,” jawab seorang murid Darjah 4 sambil mengangkat tangan kanannya.
“Siapa nama dia? tanya Cikgu Daud. “Mohamad bin Abd Ghani,” jawab Pilus murid Darjah 4 itu.
“Dia kata nama dia Mohamad bin Sadin,” terang Cikgu Daud.
“Sadin, nama datuk dia cikgu,” terang Pilus lagi. Murid Darjah 4 ketawa.
“Nama bapa pun tidak tahu,” Cikgu Daud merungut dan balik ke bilik Darjah 1.
Lucunya, buku latihan hanya berbaki satu set dan hanya seorang murid yang belum mendapatnya. Buku itu pasti milik Mohamad bin Abd. Ghani atau Mohamad bin Sadin. Cikgu Daud hanya hendak pastikan Mohamad anak Ghani atau anak Sadin. Anak ayah atau anak datuk.
Mohamad Haji Abd Ghani
1 ulasan:
Saya memang terkesan dgn catatan sebegini.TK.
Catat Ulasan