Saya berkhidmat dalam
bidang pendidikan selama 32 tahun dan 20 tahun daripadanya dalam pendidikan
perguruan. Sepanjang perkhidmatan di bawah bumbung pendidikan guru atau Bahagian Pendidikan Guru, Kementerian
Pelajaran Malaysia saya berada di bawah tujuh orang pengarah atau pengetua di
Maktab Perguruan Perempuan Melayu, Melaka.
Sepanjang tempoh tersebut, saya
berketuakan Kamariah, Kalthum, Othman, Habsah, Hamidah, Rahimah dan
Soleha. Paling lama bersama Kamariah, Hamidah dan Kalsom. Saya amat puas hati dengan semua ‘bos’
tersebut. Mereka ada gaya sendiri dalam pendekatan pentadbiran.
Yang paling banyak meninggalkan kesan profesional pada saya
ialah zaman Allahyarhamah Kalthum Mohamad. Walaupun zaman itu agak ‘tension’ atau terkawal, namun saya rasa
seronok dan meninggalkan kesan yang positif dalam perkhidmatan.
Puan Kalthum terkenal dengan pencerapan klinikal, ketepatan
waktu, galakan membaca ilmiah dan sebagainya. Saya amat puas hati dengan semua pendekatan serius yang diamalkannya.
Tapi, pada saya, yang luar biasa dan berbeza dengan semua ketua
yang lain ialah soalan, “Puas hati cikgu?” Jawapannya, sama ada “Puas hati, Puan,” atau tiada
jawapan. Dan tidak ada seorangpun yang member jawapan, “Tak puas hati Puan.”
“Hari ini giliran pensyarah Jabatan Pengajian Melayu,” ingat
pembantu tadbir Pengetua kepada kami pada suatu hari.
Semua 16 pensyarah Jabatan Pengajian Melayu (JPM) mengikut
giliran masing-masing mengadap Pengetua, Kalthum Mohamad di pejabatnya dengan
pelbagai persediaan. Kami khuatir pelbagai soalan akademik dan profesional akan dikemukakan.
Tiba giliran saya, saya membaca al-Fatihah tiga kali dan mohon
kepada-Nya agar tidak ada soalan dikemukakan kepada saya. Saya ketuk pintu dan
masuk, lantas memberi salam.
“Assalamualaikum,” seru
saya.
“Waalaikumussalam,” jawab Pengetua dengan serius.
“Duduk, cikgu,” suruh Kalthum dan seterusnya menghulurkan borang
laporan prestasi tahunan, yang telah dikemukakan kepada ketua jabatan lebih
sebulan sebelumnya.
“Cuba cikgu, teliti, dan beri komen,” pinta Puan Kalthum lagi.
Saya hanya membaca seimbas lalu sahaja. Tumpuan hanya kepada
jumlah markah yang diberikan 87 dan tidak membaca sebarang komen yang tercatat
di dalamnya. Kemudian menoleh kepadanya
sebagai tanda telah membacanya.
“Puas hati, cikgu?,” tanya Puan Kalthum serius, sambil memandang tepat ke arah saya. Walaupun hati memberontak tetapi terpaksa menelan sahaja soalan, “Mengapa
hanya 87 sahaja?”
“Puas hati, terima kasih puan,” jawab saya ringkas.
Saya kembalikan borang tersebut. Pengetua menerimanya tanpa
berkata apa-apa. Allah swt makbulkan doa saya. Pengetua tidak menyoal
atau memberi sebarang komen seperti beberapa orang kawan sebelumnya.
Inilah satu-satunya kelainan yang saya temui sepanjang
perkhidmatan saya. Kelainan yang menepati kehendak pentadbiran yang
jarang-jarang dilaksanakan oleh ketua jabatan.
Oleh: Mohammad Abd Ghani
Oleh: Mohammad Abd Ghani
2 ulasan:
Saya amat puas hati dengan pentadbiran Allahyarhamah Hajah Kalthum Mohamad, walaupun kami rasa tertekan tetapi menyeronokkan. Bahkan penilaian prestasi saya cuma 87% sahaja, saya boleh menerimanya kerana itulah penilaian perkhidmatan dan tugas saya daripada kaca mata seorang Pengetua. Kemudian, saya berpindah ke Maktab Perguruan Raja Melewar, Seremban; bukan kerana laporan prestasi tetapi ada sebab lain yang akan saya coretkan kemudian - Mohammad Abd Ghani
Tahniah! Gaya penceritaan semakin mantap. Banyak cerita yang berlaku di tempat kerja; yang sebahagian daripadanya tidak diketahui massa. Mengapa tidak kita kongsi cerita itu untuk memperkaya peribadi (maaf Kak Mahaya Mohd. Yassin kerana meminjam istilah).
Catat Ulasan